سوئیسی ها را فراموش کنید - در مورد واتیکان به کارگزار روابط ایالات متحده/ایران چطور؟

رم - مشهور ، ایالات متحده و ایران از زمان قطع شدن در سال 1980 در میان بحران گروگان ، روابط دیپلماتیک نداشته اند. به طور رسمی دو کشور از طریق سفارت سوئیس در تهران ارتباط برقرار می کنند ، و مقامات سوئیس روز جمعه به طرز شجاعانه احضار شدند تا اعتراض ایران از قتل ژنرال قسم سلیمانی را بشنوند و آن را "نمونه ای آشکار از تروریسم دولت آمریکا" توصیف می کردند.

با تمام صداقت ، ایالات متحده احتمالاً نیازی به ارتباط دیپلماتیک از سوئیسی ها ندارد تا درک کند که ایرانیان ناراحت هستند ، زیرا قبلاً از طریق هر رسانه ای رسانه ای در کره زمین کاملاً روشن شده بود.

با توجه به اینکه واشنگتن و تهران بعید به نظر می رسد در حال حاضر روابط مستقیم را بازیابی کنند ، و این که ارتباط بین دو طرف با این وجود ضروری است اگر از درگیری منطقه ای جلوگیری شود ، این سؤال پیش می آید که کدام بازیکن در مرحله جهانی به بهترین وجه در کارگزار A قرار داردگفت و گو که ممکن است سرهای خنک کننده را غالب کند.

همانطور که به نظر می رسد ضد انعطاف پذیر است ، یک مورد وجود دارد که ممکن است واتیکان انتخاب خوبی باشد.

برای شروع ، روابط دیپلماتیک واتیکان با ایران به سال 1954 ، سه دهه کامل قبل از روابط رسمی با ایالات متحده تحت رئیس جمهور رونالد ریگان در سال 1984 راه اندازی شد. رهبران پس از انقلاب ایران به ویژه مضطرب بودند که از ورود خود در واتیکان استفاده کنند. به عنوان راهی برای مقابله با تلاش های واشنگتن برای ترسیم ایران به عنوان یک کشور پاریا. در حال حاضر ایران دیپلمات های بیشتری نسبت به هر کشوری در جهان به غیر از جمهوری دومینیکن به واتیکان معتبر است ، که این نشانه روشنی از چگونگی جدی گرفتن این رابطه است.

از اواخر ، ایران از خط واتیکان در سوریه قدردانی کرده است ، که با حذف رئیس جمهور بشار اسد از قدرت ، در مورد تغییر رژیم پیش بینی نشده است. علاوه بر این ، واتیکان ایران را به عنوان کلید هرگونه راه حل در سوریه ، از جمله حمایت های قوی تر از اقلیت مسیحی سوریه می داند ، و بنابراین با این کشور و رهبران آن با معافیت رفتار می کند که اغلب از سایر نهادهای غربی دریافت نمی کنند.

علاوه بر این ، واتیکان عموماً با تحریم های اقتصادی به عنوان نوعی اهرم سیاسی مخالف است و از ترس عواقب آنها بیشتر بر غیرنظامیان بی گناه است. به همین دلیل واتیکان همیشه مخالف تحریم ایالات متحده در کوبا بوده است ، و به همین دلیل ، به همین دلیل ، در همان اصل ، هرگز تحریم های تحت حمایت ایالات متحده بر سر ایران به دلیل نقض توافق نامه های مختلف هسته ای یا سایر اختلافات تأیید نشده است.

از قضا ، به اندازه کافی ، واتیکان تحت پاپ فرانسیس ممکن است در واقع زمان سخت تری داشته باشد که به عنوان یک کارگزار عادلانه توسط واشنگتن نسبت به تهران دیده شود ، با توجه به روشی که فرانسیس و تیمش دلهره خود را برای نوع محافظه کاران مذهبی آمریکایی که یک بخش مهم را تشکیل می دهند ، پاک کردندپایگاه انتخاباتی رئیس جمهور دونالد ترامپ.

از طرف دیگر ، تعدادی از رهبران کاتولیک ایالات متحده با نفوذ در دولت ترامپ وجود دارند. در هر صورت ، با توجه به اینکه جوامع اسلامی از نظر تاریخی واتیکان را به عنوان کلیسای غرب دیده اند ، این تصور که فرانسیس در کیف کاخ سفید نیست ، در واقع می تواند یک دارایی در این شرایط باشد.

سرانجام ، یک دلیل اساسی وجود دارد که چرا واتیکان می تواند تهران را به گونه ای درگیر کند که سوئیسی ها یا سایر بازیکنان دیپلماتیک به سادگی نتوانند ، و می توان آن را با یک کلمه بیان کرد: خدا.

در سطح رهبری ، ایران یک دینداری است ، و حتی اگر مطمئناً در RealPolitik سخت بینی باشد ، دنیای اندیشه طبقه رهبری خود با این وجود با مفاهیم مذهبی و واژگان رنج می برد. واتیکان تنها بازیکن جدی جهانی است که می تواند ایران را در آن سطح درگیر کند و جدی گرفته شود.

این یک مزیت خاص است با توجه به این که ، همانطور که قبلاً مشاهده کردم ، کاتولیک و کرنش شیعه اسلام که حاکم بر ایران است از یک خویشاوندی طبیعی برخوردار است. بر خلاف اسلام سنی ، که نوعی آنالوگ پروتستان در جهان اسلام است ، شیعیان توسط یک کاست روحانی هدایت می شوند ، آنها هم کتاب مقدس و هم سنت را به عنوان منبع مکاشفه می دانند ، آنها یک الهیات قوی از ایثار و کفاره دارند و آنهاهمچنین دارای جریان مهمی از دین مردمی است که در جشن ها ، فداکاری ها و حتی معادل مقدسین بیان شده است.

این موازی ها به نقاط طبیعی ورود واتیکان در ایجاد روابط با ایرانیان می دهند که هیچ بازیکن دیپلماتیک دیگری نمی تواند از آن استفاده کند.

چه ابتکار عمل پاپ در این لحظه بحران چگونه به نظر می رسد؟

برای شروع ، فرانسیس می تواند شخصاً برای ترامپ و رهبر عالی ایران علی خامنه ای بنویسد ، دقیقاً مانند نامه هایی که فرانسیس در سال 2014 به رهبر کوبا رائول کاسترو و سپس-ایالات متحده اعزام کرد. رئیس جمهور باراک اوباما که به هموار کردن راه برای بازگرداندن روابط دیپلماتیک بین هاوانا و واشنگتن کمک کرد.

در نامه های خود ، فرانسیس می تواند خدمات واتیکان را به عنوان واسطه ای بین ایران و ایالات متحده ارائه دهد ، یا حداقل به عنوان وسیله ای برای برقراری ارتباط بین دو کشور برای اطمینان از این که تصمیمات مهم نظامی مهم بر اساس گرفته نشده استمحاسبه اشتباه یا اطلاعات ناقص.

از نظر چیزی چشمگیرتر ، فرانسیس می تواند صفحه ای از دفترچه بازی سنت جان پل دوم را به سرقت ببرد و افراد شخصی را به تهران و واشنگتن اعزام کند و از آنها خواست تا محدودیت خود را نشان دهند ، درست همانطور که پاپ لهستانی در سال 2003 با بغداد و واشنگتن انجام دادبرای جلوگیری از جنگ در عراق. بدیهی است که این تلاش ناکام ماند ، اما این واقعیت که یک بار کار نکرد ، به معنای این نیست که هرگز چنین نخواهد شد.

حتی جسورانه تر ، فرانسیس می تواند قصد خود را برای بازدید از خاورمیانه اعلام کند ، با این ایده که مقامات ایرانی و ایالات متحده را به همراه سایر بازیکنان منطقه ای در تلاش برای ترویج گفتگو و راه حل های صلح آمیز تشکیل دهیم. یکی از گزینه های یک مکان می تواند لبنان باشد ، یک کشور فرانسیس قول داد تا سال 2017 از آن بازدید کند ، که روابط نزدیکی با ایران دارد ، اما همچنین یک رابطه کاری مناسب با ایالات متحده آمریکا لبنان نیز یکی از بزرگترین جمعیت کاتولیک در خاورمیانه است. آن را به عنوان طبیعی برای یک پاپ پاپ تبدیل می کند.

هر مسیر امیدوار کننده ترین به نظر می رسد ، به نظر می رسد در حال حاضر لحظه ای وجود دارد که رهبری خلاق پاپ می تواند بسیار مهم باشد. این ممکن است شروع تا سال 2020 فرانسیس کاملاً پیش بینی نشده باشد ، اما برای بهتر یا بدتر ، این دستی است که به او پرداخته شده است.

CRUX به گزارش های هوشمند ، سیمی و مستقل در مورد واتیکان و کلیسای کاتولیک در سراسر جهان اختصاص یافته است. این نوع گزارش ها ارزان نمی شوند و ما به پشتیبانی شما نیاز داریم. شما می توانید با دادن مقدار کمی ماهانه یا با هدیه یک بار به CRUX کمک کنید. لطفاً به یاد داشته باشید ، CRUX یک سازمان انتفاعی است ، بنابراین کمک ها کسر مالیاتی نیستند.